Column Amy: Goede voornemens 2.0
“Ja, ja, 5 staatsloten” zegt de man die voor mij in de rij bij de plaatselijke tabakswinkel staat. “Zo, dat zijn er nogal wat” antwoord ik hem. “Jazeker, maar ik heb echt het gevoel dat ik een miljoen ga winnen!”. “U bent aan de beurt”, roept de winkelbediende naar de man die nog steeds naar mij gericht staat om uitbundig het goede nieuws te kunnen delen. “5 hele staatsloten”, roept de man weer terwijl hij glunderend om zich heen kijkt. De tweede kassa is nu ook geopend en ik leg mijn tijdschriften op de toonbank. De man kijkt mij weer lachend aan en ik voel de drang om hem een vraag te stellen. “Goh, gewoon nieuwsgierigheid hoor, maar wat zou u met een miljoen doen?” “Direct mijn baan opzeggen” zegt de man op een vastberaden en serieuze toon. “Een duidelijk doel”, antwoord ik hem. Er valt een stilte en dan vraag ik de man “heeft u dat miljoen nodig om uw baan op te kunnen zeggen?” De man is stil en kijkt mij iets vertwijfeld aan. “Umm. Nee eigenlijk niet nee…”
De eerste week van 2019 zit er inmiddels op. Ik weet niet of deze man zijn miljoen gewonnen heeft. Ik weet ook niet of hij zijn baan heeft opgezegd. Wel merkte ik eind 2018 dat veel mensen om mij heen hun dromen uit durfden te spreken. Alsof de decembermaand een soort magische werking op mensen heeft. Ook merk ik dat mensen tegelijkertijd denken dat zij, om die dromen te kunnen verwezenlijken, grote offers moeten maken. Of dat er iets heel bijzonders moet gebeuren, zoals in
het geval van de man, een miljoen winnen. Als je echt dieper op de dromen van mensen inzoomt, dan blijkt vaak dat deze droom niet eens heel onrealistisch is.
Althans, dat de achterliggende gedachte van die droom op een andere, kleinere schaal, al wel verwezenlijkt kan worden. Zoals bij de man in dit geval. Interessant is niet dat hij zijn baan wil opzeggen, maar de reden waarom hij zijn baan wil opzeggen. Wat vindt hij er niet leuk aan? Wat zoekt hij dan wel? En is dat inderdaad, gezien zijn persoonlijke situatie, iets wat onmogelijk is? Mensen hebben de neiging om vast te blijven zitten in patronen. De eerste stap zetten is vaak het ingewikkelds. Want waar moet je beginnen? Jij weet dat je niet lekker in je vel zit, of dat je in deze functie niet gelukkig bent, maar wat is de reden en wat zou je dan wel willen? En is hetgeen dat je zou willen realistisch en uitvoerbaar? Bij de personen die ik coach en die met deze vragen bij mij komen zorg ik er allereerst voor dat ik bewustwording bij hen creëer. Bewustwording, zodat zij inzicht krijgen in hun eigen handelen. Op die manier kan iemand namelijk pas echt keuzes maken die bij hem of haar passen. De rode draad die tijdens mijn coach trajecten centraal staat is: wie ben ik, wat wil ik, wat kan ik, waar vind ik dat en hoe kom ik daar?
Helaas was de ontmoeting met de man in de tabakswinkel erg kort. Ik hoop wel dat ik hem met mijn opmerking in ieder geval tot denken heb aangezet. En meneer
van de tabakswinkel, mocht u dit lezen en u, ondanks uw oprechte voorspellingen, toch geen miljoen hebben gewonnen: neem dan het heft in eigen handen en laat
2019 uw jaar zijn en vooral: zet die eerste stap!
Amy de Vlieger zegde na 4,5 jaar als advocaat te hebben gewerkt heel bewust haar baan op. Tegenwoordig werkt zij al Life & Career Coach en begeleidt zij met name vrouwelijke millennials die niet lekker in hun vel zitten. Heb je interesse en zou je een keer een vrijblijvende telefonische intake met Amy willen? Stuur dan een e-mail naar info@amydevlieger.com of neem een kijkje op haar website
www.amydevlieger.com
Foto: Manon Galama.
