Een spoedcursus mindfulness voor in het verkeer (en meer)
Ik voel mij enorm bevoorrecht dat ik Amsterdam ‘mijn’ stad mag noemen. Ik woon nu ruim één jaar in De Pijp en heb het er enorm naar mijn zin. Toch vind ik het stiekem heerlijk om de stad af en toe te verruilen voor rust. Die rust vind ik bijvoorbeeld in het pittoreske dorpje waar mijn ouders wonen, vlakbij de stad. In het dorpje zijn de winkels op zondag gesloten, begroeten de mensen elkaar op straat en laten fietsers elkaar in de waarde. Vooral dat laatste begint voor mij – als ik door de stad sjees – steeds vaker een point of concern te worden.
Lees ook: Wooo, dit gebeurt er met je lichaam als je afstand neemt van je telefoon
Ik begin me steeds vaker te ergeren aan alles en iedereen die elkaar maar voor rotte vis uitmaakt op de Amsterdamse fietspaden. Al helemaal als het onterecht gebeurt. Don’t get me wrong, ook ik maak me heus weleens schuldig aan dit fenomeen. Enerzijds weet ik dat wanneer ik er eenmaal op inga, de scheldpartij alleen maar erger wordt. Anderzijds móet ik er – voor mijn gevoel – wel wat van zeggen, omdat het anders onredelijk voelt. En ik kan nu eenmaal niet tegen onredelijke mensen. Laat staan in het verkeer. Dus ben ik op onderzoek uit gegaan om te kijken waar dit gevoel nu eigenlijk vandaan komt en wat ik er tegen kan doen. En omdat ik weet dat ik niet de enige ben die met deze struggle moet zien te dealen, deel ik m’n tips maar al te graag. Dan hebben wíj het in elk geval wél gezellig, als we elkaar kruisen op de Amsterdamse fietspaden.
Maar eerst: waarom raakt men eigenlijk zo opgewonden in het verkeer? Nou, dat komt omdat het rationele deel van de hersenen zich dan als het ware ‘uitschakelt’. Hierdoor ga je je schofterig en ‘dierlijk’ gedragen. Anders gezegd: als iemand zich als een complete ass tegen jou gedraagt, dan krijg jij het gevoel dat je daar tegenin moet gaan. Dit ‘strijdlustige’ gedrag komt voort uit angst en dat bezorgt je vervolgens weer stress. En een extra rittenkaart bij de yogastudio. Het heeft dus geen zin om als twee hanen naar elkaar te gaan kraaien. Anyway, wat moet je dan wél doen?
Het is belangrijk om je ‘bewust’ te worden van je eigen reactie. I know, I know, dit klinkt enorm zweverig, máár het helpt. Echt. Focus je lekker op jezelf, in plaats van die snuggere, ‘uberhippe’ tuttebel met haar nog ‘hippere’ bakfiets in the spotlight te zetten. Ik beloof je: ze is het niet waard. Herinner jezelf aan het feit dat jij geen controle hebt over de – soms kwetsende – woorden die iemand er tegen jou uitflapt. Echter heb je wél de complete controle over jouw eigen gedrag én kun je ‘het goede voorbeeld’ geven. En dat doe je door lekker je waffeltje te houden. Bovendien, waarom zou je je opwinden over iets wat een onbekend persoon tegen je zegt, terwijl jij toch wel beter weet. Er tegenin gaan is verspilde moeite, want de ander overtuigen van jouw visie lukt toch niet. Houd daarom allemaal de eer aan jezelf. Zo houden we het met z’n allen gezellig op de fiets. Cheers!
