Column Robin: De kracht van geloven in jezelf
De column van vorige week ging voornamelijk over de angst om te falen. Om maar niet toe te geven aan het gemak van het opgeven. Ook al is opgeven natuurlijk helemaal niet makkelijk. Doorzetten voelt soms als iets onmogelijks. Maar staat dit niet allemaal hand in hand met de kracht van het geloven in jezelf?
De afgelopen maanden voelen alsof ik vast heb gezeten in mijn eigen hoofd. Drie maanden lang heb ik in een doosje gezeten met mezelf en heb ik mijn brein zo veel informatie gevoerd, dat ik nu verstopt zit. Er kan niets meer bij, maar er komt ook niets meer uit. Letterlijk! Zelfs praten voelt al te veel. Want om te praten moet ik woorden produceren en juist die weet ik niet meer te vinden. Ik zit vast en ik kan niet eens uitleggen hoe.
Misschien is geloven in jezelf wel de grootste uitdaging van vandaag. Hoeveel mensen om ons heen staan nu wel niet op een kruispunt. Het moment waarin je kunt kiezen tussen links, rechts en terug. Maar in plaats van te kiezen, staan ze daar maar. Starend naar alle deurtjes, verlamd door de keuzes. Wachtend op het welbekende kwartje, wat ze vertelt welke deur te moeten kiezen. Maar wat als dat kwartje nooit komt?
Inmiddels ben ik er wel achter dat je zelf je eigen kwartjes creëert. Als je iets maar graag genoeg wilt, dan creëer je zelf het moment en de gelegenheid. Een mooi voorbeeld is het verhaal van een van de bijzondere mensen die ik tijdens mijn reis heb ontmoet. Twee maanden geleden liepen we nog door de stoffige straatjes van Bali, te dwalen door haar gedachtes. Zij zat ook vast. Vast in gewoontes en geblindeerd door alle restricties die ze zichzelf had opgelegd. Net zoals iedereen, weerhield zij zich ervan om stappen te maken omdat ze teveel bezig was met alle dingen die ze niet zou kunnen. En nu, twee maanden later, heeft ze zich los weten te maken van al die restricties. Ze is gaan geloven in de optie dat alles mogelijk is en daar is ze naar gaan leven. Ze is gaan vertrouwen en geloven in zichzelf.
Daar zit ik dan, tegenover de vrouw tegen wie ik zelf zo hard heb lopen preken over mijn eigen ontdekkingen. Over mijn eigen kracht en de keuzes en alle mooie gevolgen welke deze hebben opgeleverd. Ik probeer naar mezelf te kijken in dit moment. En mezelf het zelfde te vertellen als ik haar heb verteld in dat stoffige straatje. Waarom houd je jezelf zo vast aan alles wat onmogelijk lijkt? Waarom vertrouw je niet wat meer op je eigen kunnen? Waarom ben je gestopt in het geloven in jezelf? Zodra je leert vertrouwen in je eigen wensen en doorzettingsvermogen zal je zien dat er veel meer mogelijk is dan je voor ogen hebt.
De weg naar vrijheid kent vele hobbels. De meeste gecreëerd door je eigen onmogelijkheden, maar ik vertrouw er op dat ik mezelf goed genoeg ken om ook dit te overwinnen. Dus daar ga ik; Ik steek mijn middelvinger in de lucht en zeg F*ck you tegen mijn onzekerheid. I got this!
Lees ook: Opgeven is mijn grootste angst
