Column Robin: de belangrijkste leermomentjes van deze week
Deze week heb ik een hoop dingen geleerd. Eigenlijk leer ik elke dag wel weer iets nieuws, maar de afgelopen week was wel een hoogtepunt qua leermomentjes. Daarom zet ik de belangrijkste momentjes in deze weeks column voor jullie op een rijtje. Zodat jullie, hopelijk, het leed van het uitvinden bespaard blijft.
Leermoment 1: Neem geen dure oog make-up remover mee in je handbagage
Tenminste, niet als je “vergeet” dat een flesje niet meer dan 100ml mag bevatten. Dus dat betekent dat je ook geen flesje van 150ml kunt meenemen waar de helft nog maar in zit… Half vol of half leeg, de Portugese Douanier interesseerde het geen fluit. Elk flesje groter dan 100ml werd zo de prullenbak in gebonjourd.
Leermoment 2: Trek altijd een regenpak aan bij een dromedaris safari
Niet omdat het nu zo aannemelijk is dat het gaat regenen in de Sahara, maar een windbui ligt altijd om het hoekje. Wat maakt dat nou uit, hoor ik je denken. Ik schets even het plaatje: Men neme drie dromedarissen op een rijtje. Men neme de voorste dromedaris die een plasje begint te plegen. En men neme een windvlaag van voren… Heel even dacht ik dat het begon te regenen midden in de woestijn, maar bij nadere inspectie was het toch de plas van mijn harige buurman. Iewl!
Leermoment 3: Zorg dat je naar de wc bent geweest, voor dat je aan je reis begint
Om 04:00 uur ’s ochtends ging het wekkertje. Tijd om weer terug te vliegen van Faro naar Eindhoven. Onderweg naar the airport merkte ik al een licht borrelend buikje, maar nog niets om je zorgen over te maken. Plus poepen in het vliegtuig is echt een van mijn minst favo bezigheden, dus dat is sowieso geen optie.
Eenmaal in de lucht begin ik zelf langzaam wat lucht te verliezen. Maar goed, poepen in het vliegtuig is het stomste wat er is. Daarnaast, is een beetje lucht aflossen nog geen noodsignaal en kan ik het vast volhouden tot ik weer thuis ben in Amsterdam.
Inmiddels in het treintje gestapt van Eindhoven richting Amsterdam Centraal en alles loopt nog steeds voorspoedig. Tot we ter hoogte rijden van Utrecht Centraal. Het lichte borrelen begint onderhand het kookpunt te bereiken. En ook de luchtjes krijgen een steeds regelmatigere aanwezigheid in de coupe. Als we bij Amsterdam Amstel aankomen, krimp ik in elkaar van de buikkramp. Mijn lijf voelt alsof ik net de marathon van New York heb gelopen, zoveel zweet staat er op mijn voorhoofd. Even twijfel ik of ik bij Amstel uit zal stappen op een wc op te zoeken, maar ik ben al te laat.
Zuchtend en hevig zwetend zit ik onrustig op mijn treinstoel te draaien. Gezien treinwc’s tien keer erger zijn dan vliegtuig wc’s, poep ik nog liever in mijn broek dan dat ik daar mijn behoefte ga doen. Maar dat moment komt nu wel akelig dichtbij.
Aangekomen op Centraal weet ik niet hoe snel ik naar de wc moet rennen. Met mijn rugzak en trolley, ren ik als een dorpsgek de stationshal door. Onderweg tackle ik nog een zoekende Chinees en struikel ik bijna over een kind van drie, maar het kan me niets meer schelen.
Het eureka moment op de pot zal ik je maar besparen, maar het leermoment van dit verhaal is duidelijk: Ga gewoon lekker naar de wc in het vliegtuig of in de trein. Niets mis mee joh.
Leermoment 4: De beste manier om je vriend in te laten zien dat hij iets verkeerds doet, is om hem de fout te laten maken
Dit is wat mij afgelopen week werd verteld tijdens onze eerste Zouk les. Zouk is een Braziliaanse dans wat lijkt op salsa, maar nog meer heupgedraai is. Hilarisch! Zeker omdat ik me niet bepaald goed kan laten leiden en dat soms voor enorm gestuntel zorgde. Toch was dit leermoment wel heel erg wijs. Of het in alle situaties geldt buiten het dansen, betwijfel ik. Maar het is het proberen waard.
