Stoppen met je baan om te reizen met een camper, Marijke deed het
In de fietsfile op de Rozengracht trap ik mezelf op de zoveelste nazomer- ochtend naar kantoor. Met het zweet op mijn bovenlip om ook vandaag tussen de spierwitte muren van een karakterloos kantoorpand te settelen. Stiekem droom ik van reizen met een camper.
Omringd door gestresste collega’s, continu rinkelende telefoons en dikke koffiekringen op een hoogglans- bureau. Hoe vaker ik beland in de typisch Amsterdamse fietsfile, hoe meer de sleur van een veertigurige werkweek me tegen begint te staan Ook deze ochtend eind september.
Bij het afgaan van de wekker, pinnen de oppoppende afspraken uit de Google agenda zich vast op mijn netvlies. Op de automatische piloot slinger ik de katoenen lakens van me af. En met mijn gedachten bij het neerzetten van een innovatie marketing-strategie draai ik de douchekraan open. Buiten haal ik mijn fiets routinematig van het slot. Ik ben onderweg, naar dezelfde bestemming als gister.
Opgeslokt door de Randstedelijke werkmentaliteit
‘Oh laat de zon in je hart!’ zingt een stratenmaker aan de Rozengracht. Met schwung slaat hij de nieuwe tegels in het trottoir. Te midden van de stroom fietsers die zo snel mogelijk hun werkplek proberen te bereiken, stelt de stratenmaker mij indirect een vraag: waarom verplaats ik me deze ochtend net als alle anderen mensen naar de binnenmuren van een miljoenenbedrijf? En dat terwijl de zon pal op mijn snoet schijnt. Opgeslokt door de Randstedelijke werkmentaliteit vullen mijn dagen zich – zoals hier in de fietsfile – met haast.
Totdat op vrijdagmiddag de kurk van de cava popt en het weekend voorbij vliegt. Ondertussen vallen vrienden, collega’s en andere dertigers om door een welbekend domino-effect. Een voor een zijn ze overwerkt. Te veel hooi op hun vork en nu verplicht thuis om de rust in zichzelf terug te vinden.
Breken met de ratrace
Iets verder op het fietspad zakt een dikke rood-witte slagboom met alarmbellen naar beneden. ‘Wat een ellende, de brug staat open. Ik ben tien minuten later.’ schreeuwt een jonge vader met een jengelende peuter in het kinderzitje van zijn Veloretti gefrustreerd in zijn AirPods. De vader, andere fiets-filerijders en ik remmen af. Op het diepgroene water in de gracht weerspiegelt de zon.
Lees ook: het is oké als een ander succesvoller is dan jij
Een grijze schipper in een klein oud-houten zeilschip vaart voorbij. De wind wappert door zijn lange, steile haar. Triomfantelijk groet hij richting de kade. Luid zuchtend melden de fietsers om me heen hun frustratie over de minuten die ze zojuist verloren. Langzaam beweegt de slagboom omhoog. De fietsers sprinten vooruit. Maar mijn voetzolen blijven nog even op de trappers rusten. Mijn tijd is om. De stratenmaker, schipper en slagboom bewijzen me dat ik wil breken met de Randstedelijke ratrace.
Reizen met een camper
Tien minuten te laat groet ik mijn collega’s en neem ik plaats achter het fel-witte scherm van mijn MacBook. Ik veeg het zweet van mijn bovenlip. In het tabblad open ik Marktplaats en type ik ‘Camper Te Koop’ in in de zoekbalk. Daar ga ik, mijn vrijheid tegemoet. Zodra de fietsers op de Rozengracht zeiknat regenen en de donkerbruine herfstbladeren aan hun voorwiel kleven, schakel ik terug. In de file op de A1, voor onbepaalde tijd met mijn camper richting de zuidelijke zon. Portugal is mijn eindbestemming voor onbepaalde tijd!
Marijke Bleijswijk schrijft vanuit haar belevingswereld over geluk, taboes en hedendaagse thema’s. Daarnaast is ze de founder en owner van Wild Gems on Wheels. Vanuit haar camper verkoopt ze vintage kleding en handcrafted sieraden op festivals en events.
