3 momenten waarop volwassenheid volslagen vreemd voelt

Volwassen. Opeens ben je het en je komt er nóóit meer onderuit. De tijd is voorbij gevlogen en opeens moet je voldoen aan de verwachtingen van de grote mensen wereld. Geld verdienen, belasting betalen en zorgen voor een dak boven je hoofd. Klein en naïef ben je in ieder geval niet meer. Ergens heb ik het altijd eng gevonden: die volwassenheid. Toen ik 12 was wilde ik maar al te graag 18 zijn maar in de jaren die daarop volgde voelde ik altijd een zekere angst voor de toekomst. Want wie raapt me op als ik val? Je moet het opeens echt helemaal zelf doen.

De jong volwassenen van nu zijn vaak nog afhankelijk van financiële steun van hun ouders. En iedere dag een gezonde maaltijd op tafel toveren lukt ook niet altijd. Wanneer ben je eigenlijk écht volwassen? En op welke momenten echt nog niet? In ieder geval zullen er altijd momenten zijn waarop je beseft: ik bén echt volwassen maar het voelt zo raar.

Tijdens het autorijden
Het valt niet uit te leggen maar tijdens het autorijden bekruipt mij soms een gek gevoel. Zo van: ik zit al tien jaar achter het stuur maar ik voel me nog steeds niet zeker op de weg. En dat ligt vooral aan het hele idee dat we met z’n alle in een auto stappen en van A naar B rijden. Iedere maloot kan achter het stuur kruipen en dat valt me dan ook regelmatig op. Kijk ik links, dan zie ik een volwassen man super gefocust het snot uit zijn neus peuteren. Kijk ik rechts, dan zie ik een net iets té opgedofte dame nog meer mascara op haar ogen smeren. Allemaal volwassenen achter het stuur. Maar niet heus.

Wanneer je achter de kinderwagen loopt
Nee. Ik heb nog geen kinders maar ik loop weleens achter een kinderwagen. En dan eigenlijk altijd bij de kroost van vrienden of familie. Ik moet je zeggen dat ik het gek vind om achter een wandelwagen aan te waggelen. Het voelt alsof je ‘vadertje en moedertje’ aan het spelen bent. Schijnbaar ben ik niet de enige die dit zo voelt want ik heb het inmiddels al van meerdere mensen gehoord.

Wanneer mensen u tegen je gaan zeggen
U, dat ben ik nog lang niet! Het klinkt zo serieus en saai. Ik snap oprecht niet dat iemand ooit heeft verzonnen dat het beleefd is om oudere mensen met u aan te spreken want ik kan er nog niet aan wennen.