Ik wil geen onzinnige cadeaus meer geven

De cadeaugebruiken binnen mijn familie, schoonfamilie en vriendenkring verschillen nogal. Op verjaardagen, met kerst of met sinterklaas is het tijd op uit te pakken. En hoe. Als ik enigszins merk dat iemand van plan is om mij te verassen met (vooral veel) cadeaus, krijg ik de kriebels. Ik moet namelijk iets teruggeven. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het fijn om verrast te worden en nóg leuker om een ander iets te geven maar wanneer is iets leuk en wanneer is het goedbedoelde rommel?

Het is heel ondankbaar om cadeaus als prullaria te bestempelen maar ik kan zelfs niks voor mijn eigen man bedenken. Ja een nachtje weg. Ergens lekker eten. Een beleving. Maar het is niet alsof we er nooit op uit gaan, we zitten bijna wekelijks uitgebreid te dineren. En om niet moddervet te worden heb ik dit jaar een grappig cadeau bedacht. Iets waardoor de hele familie waarschijnlijk brult van het lachen, maar dat daarna als de wiedeweerga achter in zijn kast wordt weggemoffeld. En die overnachting in een hotel geef ik ook maar dat wist hij al. Het ontvangen van cadeaus is vaak al net zo ongemakkelijk als het geven. Met het klimmen der jaren heb je in je huis een verzameling van spullen waar eigenlijk niks meer bij past. Een boek van Marie Kondo, van opruimgoeroe, kan nog net. Alhoewel: heeft mevrouw Kondo niet onlangs een webshop gelanceerd? Waar je weer allerlei hebbendingetjes en huishoudgerei kunt aanschaffen? Best tegenstrijdig. Je kunt je maar beter goed voorbereiden voordat haar webshop op de bonnefooi voor JOU wordt leeggekocht. Doe dan maar liever een boekenbon!

Digitale verlanglijstjes
Ik vind gedetailleerde verlanglijstjes verschrikkelijk maar toch ook wel weer handig. Al weet ik nog goed dat ik de rillingen kreeg toen ik voor een babyshower van een vriendin een ellenlange online lijst onder mijn ogen kreeg. Vaak koop ik door het jaar heen wat dingen die ik bij iemand vind passen. Daar loop je tegenaan. En dan is er opeens die verlanglijst! Waar mijn zorgvuldig, spontaan uitgezochte natuurlijk weer niet tussen staat. Op zo’n moment eindig ik vaak met twee cadeaus. Ellende. De sfeer rondom het geven van een cadeau is vaak geforceerder dan ik wil. Last minute lijstjes nalopen en checken of niemand hetzelfde koopt. Daar is zo’n verlanglijst dan wel weer handig voor. Alleen is het zo NIET romantisch. Echt een dooddoener voor de spontaniteit en het idee dat je iets uitzoekt waarvan jij vindt dat het bij iemand past. Cadeautjes geven is júíst bijzonder als je er echt moeite voor doet. Niet als je online iets van de verlanglijst, regelrecht in je online winkelwagentje pleurt en het de volgende dag in je brievenbus ontvangt.

‘Het gebaar’
Want het geven van cadeaus gaat toch om het gebaar? Niet om de hebberij. Want dat brengt zo’n consumeerbare sfeer wel met zich mee. Al dat kopen: daar willen we juist vanaf! Eigenlijk zou je bijna willen zeggen: laat maar zitten die cadeaus maar dat komt zo ondankbaar over. Iedereen telt vijftig euro neer en jij wilt de portemonnee dichthouden? Welja. Je wilt natuurlijk niet gierig lijken en tekortschieten. Dus zwicht je altijd weer om mee te doen aan ‘het gebaar’. Ik koop altijd weer hetzelfde soort cadeaus: geurkaarsen, flessen champagne en bloemen. Best nuttig toch? Al is het na een tijdje ook voorspelbaar en daarom vind ik het nog veel leuker om een gedicht te schrijven. Of twee. Of drie… Kaarten die de ontvanger in alle rust kan gaan lezen met een persoonlijke noot. Daarmee is het veel minder om de cadeaus te doen maar om de moeite die jij voor iemand doet. Neem desnoods de persoon in kwestie mee uit eten en om dit idee niet te verwaarlozen kun je alvast een restaurant cadeaukaart geven. Dan draait het pas écht om de moeite en ‘het gebaar’.