Controlfreak? Laat. Het. Los.
Och, wat houden we ervan als we alles onder controle hebben: de was weggewerkt, nagels gelakt, een stofvrije slaapkamer en die administratie tiptop in orde. En natuurlijk ook nog je wenkbrauwen lekker strak, kerstoutfit uitgezocht en …
Juist. Hier gaan we even stoppen. Want je leven komt nooit af en van loslaten worden we stúkken gelukkiger.
Soms dacht ik dat ik alleen maar zen kon zijn als ik alle bovenstaande punten had afgevinkt. En ik alvast de ingrediënten voor m’n ontbijt de volgende dag in huis had, m’n favoriete shampoo op voorraad in de kast stond en m’n bed was verschoond. Want hoe kon ik gelukkig zijn als bergen was zich opstapelden en de nagellak van m’n vingers bladerde? Of m’n wenkbrauwen een ravage waren: de hél.
Ik was bang dat wanneer ik gewoon, hop, de deur dichttrok achter de puinhoop die zich mijn kamer noemde, het zou blijven kriebelen wanneer ik aan het werk was. Dat ik niet echt kon focussen omdat ik wist: er moet nog een héle hoop gebeuren. And that ain’t good.
Want loslaten is zo makkelijk nog niet. Oké zijn met minder controle over kleine dingen in je leven is net zo lastig als niet obsessief kijken of die verdomde vinken al blauw zijn in het gesprek met je scharrel. En tegelijkertijd ben je maar één stap verwijderd van de verlossing: gewoon eens effe lekker de boel de boel laten.
Dus ik aan de gang hiermee. Ik liet m’n administratie opstapelen en stofde niet meer obsessief de witte kastjes af in m’n jaren-dertig-huis waar ik wel aan de gang kon blíjven. En ja, het werd een beetje vies. Wanneer ik dan ook nog een blik wierp op m’n wasrek vol droge was, kon ik misschien zelfs concluderen dat ik een slons was. Maar ik genoot ervan. Wat een RUST.
Ik veranderde langzamerhand in een zwervertje en moest grinniken wanneer ik met m’n afgebladderde nagellak de koffiebonnen van vier maanden geleden uit de krochten van m’n shopper zat te graven. Waar was dat kind gebleven dat zich onverzorgd voelde als ze twee dagen der wenkbrauwen niet geplukt had? Nou, waarschijnlijk samen met de obsessieve hoeveelheid aan swifferdoekjes in de ondergrondse vuilcontainer gelazerd.
Balans is het toverwoord, lieve mensen. Dus blijf vooral je nagels lakken en gooi die bezwete sportkleding linea recta die wasmachine in. Maar een paar stofvlokken en wat rekeningen die nog twee weken betaald kunnen worden, mag je best een paar dagen laten liggen. Dan duik je lekker die koffietent in voor een stukkie bananenbrood. En het bonnetje? Die stop je weer zo diép mogelijk in je tas.
